Uyku Tozu
Kalabalık bildik kendimizi
ve bir daha ayrılmayacakmış gibi
tutunduk hasırla örtülü kalplerimize.
Biri kendinden geçti bir yağmur vakti
diğeri ise güneşli bir günde
gevşedi kumların arasında
ve kimse birbirine ait değildi
saat on sularında.
Ama ayak diredi erkek,
açtı ağzını yummamak üzere.
Kadına gelince,
kalbini ezdi başparmağı altında.
Sonra bir anlığına da olsa
baktılar yüzlerine
ve yeni sen eski sene benzemeden
konuşmaya devam ettiler gecelerce.
Böylece erkek yüz üstü çakıldı
masalların arasına
kadın ise melek tozu dağıtmaya
devam etti koynunda.
Kısacası,
hiçbirimiz birbirimize ait değildik
geçmişten günümüze...
H.Altıntaş
Siyah Gergedan
